Mooie clown

Mooie clown, goed in je vak
jij weet wat je kunt
en je weet wat je leuk vindt.

De mensen hebben er veel voor over om bij jou te zijn.
Ze worden er blij van, ze worden erdoor opgebouwd.
Jij wordt bevestigd en je wordt bemoedigd.
Het is een mooie show!

Maar waar komt dan die pijn vandaan
als iedereen weer over gaat tot de orde van de dag,
als het applaus is verdwenen uit je geheugen
en jij je terug getrokken hebt achter de coulissen van je leven.

Zoveel pijn, diep van binnen en zo’n enorme verwarring!
Het begon al veel eerder.
Telkens een beetje:
een pijnlijke ontmoeting,
een woord dat verkeerd binnenkomt.
Diep in jouw sloeg er in de vaart een stuk los
en het kwam tollend tot stilstand.
Je merkte het wel en je keek even om
maar ja, je wilde verder,
er was nog zoveel te doen, zoveel te beleven!
Er was zoveel beloofd,
er moest nog zoveel uitkomen!

En later gebeurde het weer:
een mislukte poging tot een mooie onderneming,
een vriend, die opeens niet meer bij je kon blijven.
Weer sloeg er stuk af van je binnenste ik
en weer zag je het wel, maar vond je niet de rust
om te stoppen en het te laten herstellen.

Langzaam maar zeker was het alsof er een splitsing plaatsvond:
de buitenkant ging door, terwijl de binnenkant het niet meer kon bijbenen.
Bij de volgende poging om weer iets leven in te blazen,
mensen te helpen, of een relatie inhoud te geven,
roept er een stem van binnen en geeft het te kennen
dat het allemaal teveel is geworden.
Hij trekt het niet meer!

De simpelste dingen lukken niet meer.
De verwarring slaat toe,
de energie raakt op,
het gevoel gaat weg
en de eenzaamheid omklemt je hart.
Alles breekt je bij de handen af…

Achter het circus speel je de verdrietige melodie
die als vanzelf opborrelt uit je binnenste.
Je beseft niet dat er iemand in je buurt is die naar je luistert.
Hij herkent dit lied.
Hij maakt zich los uit de schaduw
van de afgelopen tijd.

Als hij dichterbij komt kijk je op
en je ziet een man met een betraand gezicht.
De man zegt: ik ken dit lied
en hij neuriet het verder.
Verbaasd vraag je: hoe weet u dit?
Hoe kan u weten wat ik zelf nog niet eens weet?
Hij zegt: ik heb dit ook meegemaakt.
Ik heb deze weg die jij nu gaat
uitgelopen, helemaal tot het eind.
Je wil niet weten waar dat uitkomt
en dat hoeft ook niet.
Jij hoeft niet verder.
Kom, ga met mij mee!
Laten we de brokstukken oprapen,
ze schoonmaken en ze weer op hun plaatst brengen.

Geef je last aan mij, ik heb wat beters voor je.
Ik zal je herstellen en sterker maken dan ooit tevoren.
Ik zal je in het licht brengen en verwarmen,
je pijn wegnemen en weer orde scheppen in je hoofd.
Voel weer de wind van mijn geest.
Hoor weer mijn zachte stem in je binnenste.
Laat je inspireren en steek anderen daarmee aan.
En de volgende keer, als je weer pijn hebt,
of er stukken afbreken van je binnenste,
ga dan niet door, maar laat de boel de boel en kom bij mij.
Ik zal je dan weer herstellen, zodat je verder kunt.
Je kunt me hier vinden.

Ga nu, ze wachten op je!
Love you!

(Oorspronkelijk geschreven tijdens mijn opleiding in 2004)