Partner in verworvenheden,
collega in dit huwelijksbedrijf
leid mij uit de koude tempel
van onze moeizaam bereikte balans
en breng mij naar de plaatsen
waar jij je zo prettig voelt.
Schets je verlangens
met ruwe primaire streken.
Overtuig mij van je zwakke kanten,
laat het pleisterwerk toch barsten
en ontdooi mij
met jouw mooie oprechte tranen.
Bevraag mij, plaag mij, speel met mij
vertel me waarom je van mij houdt; ik ken mezelf zo goed.
Zeg me niet dat ik de mooiste ben,
ik wil niet dat je mij met hen vergelijkt,
maar maak dat ik niet beter weet
door mijn lachspiegel te zijn voor het leven.
Blaas het stof van de toetsen van mijn lichaam
en speel weer eens een melodie
op de gevoelige snaren van mijn hart.
Neem mij mee naar jouw tuin van passie
voer mij dronken met de zoete druiven
van jouw eigen ranken.
Ja, dans met mij, ren met mij, verken met mij
nieuwe onbekende plaatsen, want je bent zo mooi
als je de weg niet meer weet.
Jouw onzekerheid wakkert mijn liefde aan,
jouw zwakheid geeft mij ruimte
om er te zijn voor jou.
Kom, laten we die Ander eens betrekken
in de speurtocht van ons leven.
Hij staat daar al zo lang als ik weet
met dat bord over zijn schouders:
Weg, Waarheid en Leven
Is dat niet wat we zoeken?
(Oorspronkelijk geschreven in maart 2015)
