Het venijn van misbruik
lijkt soms op de uitwerking van een atoombom:
1/3 van de schade ontstaat door de knal,
2/3 door de straling die jarenlang doorwerkt.
De ervaring dat het niet om jou gaat,
maar om je lijf,
voelt als de zieke boodschap: “je doet er niet toe”
en vertaal je in: “laat maar, het maakt niet uit”.
Met dat motto ontmoet je anderen in je leven
die van niets weten en wie het wél om jou gaat.
Maar jij weet niet hoe – en ‘laat dan maar’
waardoor je motto wordt bevestigd
en de zieke boodschap terugkomt,
terwijl je beseft dat je het anders wilt.
Zo zijn er nog veel meer effecten
want dat is wat straling doet.
Je ervaart nare triggers, die altijd ongelegen komen.
Je merkt dat je lijf ook een stem heeft
en soms autonome (her)belevingen heeft.
Je gedachten zijn verward, zowel over seks
als over schuld en schaamte.
Op radioactiviteit heb je geen grip
maar op déze straling gelukkig wel
want dat gaat over wat jij denkt,
wat jij voelt en wat jij wel en niet wilt.
Ik ontmoet mensen die moed hebben gevat
en hulp vragen – dat is levenslust!
De bom is vroeger afgegaan
dat kunnen we helaas niet meer terugdraaien
maar als de straling naar de rest van hun leven verdwijnt
bloeit er nieuw, gezond en fris leven op.
Als ik dat zie denk ik bij mijzelf: wat is leven sterk
en wat een gaaf vak heb ik toch!
